در آموزش‌وپرورش مدرن افزون بر مهارت‌های خواندن، حساب کردن و نوشتن نیازهای جدیدی در قالب کسب مهارت زیستن و حل مسئله و چگونگی رویارویی با چالش‌های هزاره سوم مطرح‌شده است پژوهش‌ها حاکی از آن است که فرایند تعلیم و تربیت فعال متخصص وجود شور و طرب، نیاز و جوشش، تلاش و پشتکار و نشاط در همه‌ی ابعاد آن است چراکه هرگونه ارتباط و تعلیمی که بدون روح تحرک، پویایی و شادی و نشاط باشد به شکست منتهی می‌گردد. شادی یکی از نیازهای اساسی انسان و لازمه زندگی اوست. پیامبر اکرم می‌فرمایند بازی کنید و شادباشید همانا من ناراحتم که در بین شما خستگی و بی‌نشاطی دیده شود.
فوردیکسون (1991 )اظهار داشته است که شادمانی و سرور قسمتی از شادکامی است که منجر به بازی و سرگرمی شده و امکان توسعه مهارت‌های جسمی اجتماعی و ذهنی را فراهم می‌سازد و علاقه منجر به اکتشاف و افزایش معلومات می‌گردد، مدرسه شاد می‌تواند شوق زندگی را به دانش‌آموزان هدیه دهد.
تحقق اهداف متعالی آموزش‌وپرورش و لزوم توجه به روحیات و ویژگی‌های نسل دانش‌آموز ایجاب می‌کند که اداره امور مدارس مبتنی برافزایش قدرت تصمیم‌گیری استقلال نسبی انعطاف‌پذیری و روش‌های غیرمتمرکز و مشارکت جویانه باشد تا بتواند فضای عمومی مدرسه را پویا پرنشاط و فعال نموده و توانمندی‌ها و خلاقیت‌های مدیران معلمان و دانش‌آموزان را به‌خوبی شکوفا و متجلی سازد.
علم به مطالب بیان‌شده باعث تقویت مسئولین آموزش‌وپرورش از جنبه تئوریکی می‌شود. اما مسئله این است که این مبانی تئوریکی کمتر عملی می‌شود. شاهد این مدعا دانش‌آموزان است که در مدرسه با نگاه‌های مکرر به ساعت منتظر پایان ساعت مدرسه و رهایی از آن هستند. توجه به این نکته لزوم تجدیدنظر در شیو اداره مدرسه و برنامه‌های آن را به ما گوشزد می‌کند. بنابراین هر یک از ما ملزم به ارائه برنامه‌هایی جهت شاد کردن محیط مدرسه برای دانش‌آموزان هستیم تا شوق حضور در محیط شاد مدرسه را در دانش‌آموزان ایجاد کنیم تا بدین‌وسیله به ارتقا سطح کیفی تعلیم و تربیت کمک نماییم. امروزه شادابی و نشاط فضای آموزشی نقش و جایگاه برجسته‌ای در مبحث کیفیت و برنامه‌ریزی آموزشی دارد. به‌طوری‌که شور و شوق به تحصیل، فعال شدن حس کنجکاوی و افزایش خلاقیت دانش‌آموزان ارتباط نزدیکی با وضعیت محیط آموزشی دانش آموزان گوش‌به‌زنگ دارد. ایجاد محیط آموزشی بانشاط برای دانش‌آموزان سال‌هاست که به‌عنوان یک دغدغه جدی نزد سیاست‌گذاران و برنامه ریزان آموزش‌وپرورش مطرح‌شده است. این مسئله یکی از نیازهای اساسی دانش‌آموزان در مقاطع مختلف تحصیلی است، زیرا کودکان بسیار بصری هستند. آن‌ها از محیط و فضاهایی که نشاط و شادابی را القاء کند، لذت می‌برند و به دلیل افزایش انگیزه‌ها، پیشرفت‌های چشم‌گیری درزمینه علمی خواهند داشت. اگر امکانات، تسهیلات و برنامه‌ریزی دقیق و متناسب آموزشی بتوانند حس کنجکاوی فراگیران را تحریک کنند و آن‌ها را به‌سوی خود جذب نماید، این محیط برای آن‌ها نشاط‌آور و شاداب خواهد بود. بنابراین لازم است والدین و مربیان و همه متصدیان آموزش‌وپرورش با همکاری و تعامل، تلاش خود را بکار گیرند تا مراکز آموزشی را به محیط‌هایی بانشاط و جذاب برای دانش‌آموزان تبدیل کنند تا پیشرفت تحصیلی آن‌ها ارتقاء یابد. برای دستیابی به تحقق آرمان‌های مربوط به شاداب سازی مدارس جهت پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان، باید تحولات جدی در نگرش مدیران و مسئولان نظام آموزش‌وپرورش و برنامه‌ریزی آموزشی مطابق با استانداردهای جهانی ایجاد نمود. دنیای صنعتی امروز و پیچیده شدن روابط، میزان ناکامی‌ها و فشارهای روانی مردم رو به افزونی گذاشته وزندگی را به کام برخی تلخ کرده است. افراد دیگر به ارضای نیازهای اولیه راضی نیستند و نیازهای جدیدی بر گستره‌ی نیازهای قبلی پا بر عرصه وجود گذاشته است. دراین‌بین دانش‌آموزان از این قاعده مستثنی نبوده و نسبت به نسل‌های قبل تکالیف پیچیده‌تر بر عهده داشته و ملزم به رعایت ریزی برنامه‌های نوین آموزشی می‌باشند. گاهی شکست‌ها و ناکامی‌ها باعث دلسردی آنان در حل مسائل می‌شود و درواقع - درماندگی آموخته‌شده ایجاد می‌شود به نظر می‌رسد، شکست‌ها کمتر باعث بروز عاطفه منفی در افراد شاد می‌شود. و هر شکست با خوش‌بینی تجربه‌ای برای رسیدن به پیروزی تلقی می‌گردد
نظریه های مختلف فضای آموزشی شاداب و تاثیر آن بر مدارس
پرسش مهر چیست